W tym momencie zestawy replik w MongoDB mogą mieć tylko jednego wzorca. (Nazywa się to podstawowym zestawem replik). W przypadku danego scenariusza rozwiązaniem jest często użycie klastra podzielonego na fragmenty. W twoim przykładzie miałbyś dwa fragmenty:jeden dla danych serwera A, a drugi dla danych serwera B. Oba fragmenty są zaimplementowane jako zestawy replik, więc każdy ma co najmniej trzy serwery. Następnie należy umieścić główny fragment A w tym samym centrum danych A, a główny fragment B w centrum danych B. Co najmniej jedna replika każdego fragmentu (nazywana pomocniczym) byłaby zlokalizowana w innym centrum danych.
Oznacza to, że wszystkie dane są dostępne w każdym centrum danych, ale zapis do fragmentu A zawsze musi odbywać się w centrum danych A, a zapis do fragmentu B w centrum danych B. (Chociaż zapisy mogą być również wykonywane zdalnie, więc może zapisywać do fragmentu A z centrum danych B, po prostu w tym przypadku jest to zdalny zapis.)
