Utwórz swój my_script.js plik za pomocą tego jednego polecenia:
db.testColl.insertOne( { a: "hello" } )
Umieść plik skryptu w bieżącym katalogu.
1. Uruchom skrypt JS z wiersza poleceń systemu operacyjnego:
Z wiersza poleceń systemu operacyjnego wykonaj to:
> mongo localhost/testDB my_script.js
Po uruchomieniu powyższego polecenia zobaczysz dane wyjściowe w następujący sposób (podobne, w zależności od wersji MongoDB i systemu operacyjnego (w tym przypadku Windows)):
MongoDB shell version v4.2.3
connecting to: mongodb://localhost:27017/testdb?compressors=disabled&gssapiServiceName=mongodb
Implicit session: session { "id" : UUID("456b350f-668f-4389-9901-7c456e2c50fe") }
MongoDB server version: 4.2.3
Teraz z powłoki Mongo (tzn. wykonaj mongo , a następnie z mongo monit):
mongo > use testDB
mongo > show collections
Zobaczysz testColl wymienione.
mongo > db.testColl.find()
{ "_id" : ObjectId("5e4ea0d05816162b300b0346"), "a" : "hello" }
To jest dokument utworzony w testDB bazy danych i kolekcji testColl zgodnie z poleceniem w my_script.js .
2. Uruchom skrypt JS z Mongo Shell:
Możesz także uruchomić my_script.js z poziomu Mongo Shell .
mongo > load("my_script.js")
true
mongo > db.test.find()
{ "_id" : ObjectId("5e4ea0d05816162b300b0346"), "a" : "hello" }
{ "_id" : ObjectId("5e4ea10f276cde8fc5fedec5"), "a" : "hello" }
Zobacz, że istnieją dwa dokumenty z różnymi _id wartości pól.
UWAGA: Myślę, że możesz uruchomić tylko niektóre polecenia z .js plik.
3. Inny przykład:
Utwórz plik JS o nazwie script2.js o następującej treści:
db.test.find().forEach(printjson)
Zwróć uwagę na printjson metoda powłoki drukuje dokument na wyjściu powłoki.
mongo > load("script2.js")
{ "_id" : ObjectId("5e4ea0d05816162b300b0346"), "a" : "hello" }
{ "_id" : ObjectId("5e4ea10f276cde8fc5fedec5"), "a" : "hello" }
