Byłem fanem zawsze poprzedzającego moje CREATE
oświadczenia z wyraźnym sprawdzeniem istnienia i porzuceniem, jeśli zostały znalezione.
IF EXISTS (SELECT * FROM INFORMATION_SCHEMA.ROUTINES WHERE ROUTINE_NAME = 'NewQuestion' AND ROUTINE_SCHEMA = 'hgomez')
BEGIN
DROP PROCEDURE hgomez.NewQuestion
END
GO
-- this is always a CREATE
CREATE PROCEDURE [hgomez].[NewQuestion]
(
@QUESTIONNAME nvarchar(50),
@QUESTION_ID int OUTPUT
)
AS
/* SET NOCOUNT ON */
INSERT INTO [Questions] (QuestionText) VALUES (@QUESTIONNAME)
SET @QUESTION_ID = SCOPE_IDENTITY();
RETURN
Może to być trochę kłopotliwe w odniesieniu do uprawnień, więc inni używają podejścia, w którym tworzą metodę skrótową tylko po to, aby natychmiast ALTER
to.
IF NOT EXISTS (SELECT * FROM INFORMATION_SCHEMA.ROUTINES WHERE ROUTINE_NAME = 'NewQuestion' AND ROUTINE_SCHEMA = 'hgomez')
BEGIN
EXEC ('CREATE PROCEDURE hgomez.NewQuestion AS SELECT ''stub version, to be replaced''')
END
GO
-- This is always ALTER
ALTER PROCEDURE [hgomez].[NewQuestion]
(
@QUESTIONNAME nvarchar(50),
@QUESTION_ID int OUTPUT
)
AS
/* SET NOCOUNT ON */
INSERT INTO [Questions] (QuestionText) VALUES (@QUESTIONNAME)
SET @QUESTION_ID = SCOPE_IDENTITY();
RETURN