Ogólnie rzecz biorąc, obawa o „wyczerpywanie się zasobów systemowych” dotyczy zarówno serwera aplikacji, jak i serwera bazy danych. Im więcej połączeń z bazą danych zezwolisz, im więcej jednoczesnych sesji jest uruchomionych na serwerach aplikacji, im więcej pamięci RAM wymaga maszyna wirtualna serwera aplikacji, tym większe jest zapotrzebowanie na procesory na serwerach aplikacji i serwerach baz danych itp. kolejka zaległych prac staje się zbyt duża, może się okazać, że spędzasz więcej czasu na przełączaniu procesów i wyłączaniu procesora oraz planowaniu zadań niż na wykonywaniu użytecznej pracy. Maksymalny rozmiar puli połączeń pozwala na nieco bardziej zgrabną obsługę lawiny ruchu lub nieoczekiwanego wąskiego gardła w wydajności, szybko usuwając błędy, zamiast pozwolić użytkownikom na przekroczenie limitu czasu oczekiwania na odpowiedzi, które nigdy nie nadejdą.
Bazy danych mają na ogół możliwość ograniczenia liczby obsługiwanych połączeń. Oracle ma PROCESSES i SESSIONS na przykład parametry i obsługuje wiele architektur połączeń (serwer dedykowany i serwer współdzielony), aby umożliwić kompromis między wydajnością a zużyciem zasobów w celu zwiększenia liczby jednoczesnych połączeń obsługiwanych przez bazę danych.
