Jak przekazać tablicę do procedury składowanej SQL Server

SQL Server 2008 (lub nowszy)

Najpierw w bazie danych utwórz następujące dwa obiekty:

CREATE TYPE dbo.IDList
AS TABLE
(
  ID INT
);
GO

CREATE PROCEDURE dbo.DoSomethingWithEmployees
  @List AS dbo.IDList READONLY
AS
BEGIN
  SET NOCOUNT ON;

  SELECT ID FROM @List; 
END
GO

Teraz w kodzie C#:

// Obtain your list of ids to send, this is just an example call to a helper utility function
int[] employeeIds = GetEmployeeIds();

DataTable tvp = new DataTable();
tvp.Columns.Add(new DataColumn("ID", typeof(int)));

// populate DataTable from your List here
foreach(var id in employeeIds)
    tvp.Rows.Add(id);

using (conn)
{
    SqlCommand cmd = new SqlCommand("dbo.DoSomethingWithEmployees", conn);
    cmd.CommandType = CommandType.StoredProcedure;
    SqlParameter tvparam = cmd.Parameters.AddWithValue("@List", tvp);
    // these next lines are important to map the C# DataTable object to the correct SQL User Defined Type
    tvparam.SqlDbType = SqlDbType.Structured;
    tvparam.TypeName = "dbo.IDList";
    // execute query, consume results, etc. here
}

Serwer SQL 2005

Jeśli używasz SQL Server 2005, nadal polecam funkcję split zamiast XML. Najpierw utwórz funkcję:

CREATE FUNCTION dbo.SplitInts
(
   @List      VARCHAR(MAX),
   @Delimiter VARCHAR(255)
)
RETURNS TABLE
AS
  RETURN ( SELECT Item = CONVERT(INT, Item) FROM
      ( SELECT Item = x.i.value('(./text())[1]', 'varchar(max)')
        FROM ( SELECT [XML] = CONVERT(XML, '<i>'
        + REPLACE(@List, @Delimiter, '</i><i>') + '</i>').query('.')
          ) AS a CROSS APPLY [XML].nodes('i') AS x(i) ) AS y
      WHERE Item IS NOT NULL
  );
GO

Teraz Twoja procedura składowana może być po prostu:

CREATE PROCEDURE dbo.DoSomethingWithEmployees
  @List VARCHAR(MAX)
AS
BEGIN
  SET NOCOUNT ON;

  SELECT EmployeeID = Item FROM dbo.SplitInts(@List, ','); 
END
GO

A w kodzie C# wystarczy przekazać listę jako '1,2,3,12' ...

Uważam, że metoda przekazywania parametrów o wartościach tabelarycznych upraszcza konserwację rozwiązania, które go używa i często ma zwiększoną wydajność w porównaniu z innymi implementacjami, w tym XML i dzieleniem ciągów.

Dane wejściowe są jasno określone (nikt nie musi zgadywać, czy separatorem jest przecinek czy średnik) i nie mamy zależności od innych funkcji przetwarzania, które nie są oczywiste bez sprawdzenia kodu procedury składowanej.

W porównaniu z rozwiązaniami wykorzystującymi schemat XML zdefiniowany przez użytkownika zamiast UDT, wymaga to podobnej liczby kroków, ale z mojego doświadczenia wynika, że ​​kod jest znacznie prostszy w zarządzaniu, utrzymaniu i czytaniu.