To jest schemat bazy danych. Pełna trzyczęściowa nazwa tabeli to:
databasename.schemaname.tablename
W przypadku domyślnego schematu użytkownika można również pominąć nazwę schematu:
databasename..tablename
Możesz także określić nazwę serwera połączonego:
servername.databasename.schemaname.tablename
Możesz przeczytać więcej o używaniu identyfikatorów jako nazw tabel w MSDN:
Nazwy serwera, bazy danych i właściciela są znane jako kwalifikatory nazwy obiektu. Kiedy odwołujesz się do obiektu, nie musisz określać serwera, bazy danych ani właściciela. Kwalifikacje można pominąć, zaznaczając ich pozycje kropką. Prawidłowe formy nazw obiektów to:
nazwa_serwera.nazwa_bazy_danych.nazwa_schematu.nazwa_obiektu
nazwa_serwera.nazwa_bazy_danych..nazwa_obiektu
nazwa_serwera..nazwa_schematu.nazwa_obiektu
nazwa_serwera...nazwa_obiektu
nazwa_bazy_danych.nazwa_schematu.nazwa_obiektu
nazwa_bazy_danych..nazwa_obiektu
nazwa_schematu.nazwa_obiektu
nazwa_obiektu
Nazwa obiektu, która określa wszystkie cztery części, jest nazywana w pełni kwalifikowaną nazwą. Każdy obiekt tworzony w programie Microsoft SQL Server musi mieć unikatową, w pełni kwalifikowaną nazwę. Na przykład w tej samej bazie danych mogą znajdować się dwie tabele o nazwie xyz, jeśli mają różnych właścicieli.
Większość odniesień do obiektów używa nazw składających się z trzech części. Domyślna nazwa_serwera to serwer lokalny. Domyślna nazwa_bazy_danych to bieżąca baza danych połączenia. Domyślna nazwa_schematu to domyślny schemat użytkownika przesyłającego oświadczenie. O ile nie skonfigurowano inaczej, domyślnym schematem nowych użytkowników jest schemat dbo.
