Modelowanie kolekcji podrzędnych w MongoDB Realm Sync

Twój kod wygląda świetnie i zmierzasz we właściwym kierunku, więc ta odpowiedź zawiera więcej wyjaśnień i sugestii dotyczących modelowania niż twardy kod.

Po pierwsze, obiekty Realm są leniwie załadowany co oznacza, że ​​są ładowane tylko wtedy, gdy są używane. Dziesiątki tysięcy obiektów będą miały bardzo mały wpływ na pamięć urządzenia. Załóżmy więc, że masz 10 000 użytkowników i „załadujesz ich wszystkich”

let myTenThousandUsers = realm.objects(UserClass.self)

meh, nic wielkiego. Jednak robi to

let someFilteredUsers = myTenThousandUsers.filter { $0.blah == "blah" }

spowoduje (może) stworzyć problem - jeśli zwróci 10 000 użytkowników wszyscy są załadowani do pamięci prawdopodobnie przytłacza urządzenie. Jest to funkcja Swift i generalnie należy unikać „konwertowania” leniwych danych Realms za pomocą Swift (zależnie od przypadku użycia)

Obserwacja tego kodu za pomocą Swift .forEach

realm.objects(Project.self).forEach { (project) in
   // Access fields     
}

może powodować problemy w zależności od tego, co jest robione z tymi obiektami projektu - używanie ich jako źródła danych TableView może być kłopotliwe, jeśli jest ich dużo.

Druga sprawa to pytanie o limit 16 MB na dokument. Dla jasności dokument Atlas jest tym

{
   field1: value1,
   field2: value2,
   field3: value3,
   ...
   fieldN: valueN
}

gdzie wartość może być dowolnym typem danych BSON, takim jak inne dokumenty, tablice i tablice dokumentów.

W Twojej strukturze var tasks = RealmSwift.List<Task>() gdzie Zadanie to obiekt osadzony . Chociaż obiekty osadzone koncepcyjnie są obiektami, uważam, że liczą się do limitu pojedynczego dokumentu, ponieważ są osadzone (popraw mnie, jeśli się mylę); wraz ze wzrostem ich liczby rośnie rozmiar dokumentu załączonego - pamiętając, że 16 MB tekstu to OGROMNY tekst, co oznaczałoby/może równać się milionom zadań na projekt.

Prostym rozwiązaniem jest nie osadzenie ich i pozostawienie ich samodzielnie.

class Task: Object {
    @objc dynamic var _id: String = ObjectId.generate().stringValue
    @objc dynamic var _partition: String = "" 
    @objc dynamic var name: String = ""
    @objc dynamic var status: String = "Pending"
    override static func primaryKey() -> String? {
        return "_id"
    }
}

Wtedy każdy z nich może mieć 16 MB, a „nieograniczona ilość” może być powiązana z jednym projektem. Jedną z zalet osadzonych obiektów jest rodzaj usuwania kaskadowego, w którym gdy obiekt nadrzędny jest usuwany, obiekty podrzędne również są usuwane, ale z relacją 1 do wielu z projektu do zadań — usuwanie wielu zadań należących do rodzica jest łatwe.

Och - kolejny przypadek nieużywania obiektów osadzonych - szczególnie w tym przypadku użycia - jest to, że nie mogą mieć indeksowanych właściwości. Indeksowanie może znacznie przyspieszyć niektóre zapytania.