Myślę, że korzyść z przechowywania większej liczby wierszy (tj. znormalizowanych) zależy od rozważań dotyczących projektowania i konserwacji w obliczu zmian.
Ponadto, jeśli 140 kolumn ma to samo znaczenie lub jeśli różni się w zależności od eksperymentu – prawidłowe modelowanie danych zgodnie z regułami normalizacji – tj. w jaki sposób dane są powiązane z kluczem kandydującym.
Jeśli chodzi o wydajność, użycie wszystkich kolumn nie ma większego znaczenia. Czasami operacja pivot/unpivot może być kosztowna w przypadku dużej ilości danych, ale nie ma większego znaczenia w przypadku pojedynczego wzorca dostępu do klucza. Czasami oś w bazie danych może znacznie uprościć kod frontendu, a kod backendu będzie bardziej elastyczny w obliczu zmian.
Jeśli masz dużo wartości NULL, może być możliwe wyeliminowanie wierszy w znormalizowanym projekcie, co pozwoliłoby zaoszczędzić miejsce. Nie wiem, czy MySQL obsługuje koncepcję rzadkiej tabeli, która mogłaby tam wejść.
