Widzę piękno w tym rozwiązaniu, jednak wierzę, że sprawdza się ono tylko w bardzo konkretnym zestawie zastosowań. Scenariusze, w których nie ma to zastosowania, obejmują:
-
Bazy danych, które wykorzystują kaskadowe usuwanie/aktualizację lub wszelkiego rodzaju wyzwalacze. Np. Twoje polecenie DELETE do tabeli A może spowodować DELETE z tabeli B. Wyrażenie regularne nigdy tego nie złapie.
-
Dostęp do bazy danych z punktów, które nie przechodzą przez Ciebie schematu unieważniania pamięci podręcznej, np. skrypty crontab itp. Jeśli kiedykolwiek zdecydujesz się na zaimplementowanie replikacji na maszynach (wprowadzisz urządzenia podrzędne tylko do odczytu), może to również zakłócić pamięć podręczną (ponieważ nie przechodzi przez unieważnienie pamięci podręcznej itp.)
Nawet jeśli te scenariusze nie są realistyczne w twoim przypadku, nadal odpowiadają na pytanie, dlaczego frameworki nie implementują tego rodzaju pamięci podręcznej.
To, czy warto się tym zająć, wszystko zależy od Twojej aplikacji. Może chcesz podać więcej informacji?
