Dlaczego to zapytanie mysql (z is null check) jest tak wolniejsze niż to drugie?

Dziwię się, że albo jest szybki. Sugerowałbym zastąpienie ich przez exists :

SELECT COUNT(*)
FROM ips_usuario u  
WHERE EXISTS (SELECT 1 FROM ips_fatura f WHERE u.id = f.ips_usuario_id) OR
      EXISTS (SELECT 1 FROM ips_fatura f WHERE u.ips_usuario_id_titular = f.ips_usuario_id);

A po drugie:

SELECT COUNT(*)
FROM ips_usuario u  
WHERE EXISTS (SELECT 1 FROM ips_fatura f WHERE u.id = f.ips_usuario_id) OR
      (u.ips_usuario_id_titular IS NOT NULL AND
       EXISTS (SELECT 1 FROM ips_fatura f WHERE u.ips_usuario_id_titular = f.ips_usuario_id)
      )

Dla obu tych potrzebujesz dwóch indeksów:ips_fatura(ips_usuario_id) i ips_fatura(ips_usuario_id_titular) . Możesz sprawdzić wyjaśnienie, aby upewnić się, że EXISTS używa indeksu. Jeśli nie, nowsze wersje MySQL używają indeksów dla IN :

SELECT COUNT(*)
FROM ips_usuario u  
WHERE u.id IN (SELECT f.ips_usuario_id FROM ips_fatura f) OR
      u.ips_usuario_id_titular IN (SELECT f.ips_usuario_id FROM ips_fatura f);

W obu przypadkach (EXISTS lub IN ) celem jest wykonanie „częściowego połączenia”. Oznacza to, że wystarczy dopasować tylko pierwszy wiersz, a nie wszystkie dopasowania. Jest to ważna wydajność, ponieważ pozwala uniknąć usunięcia duplikatów zapytania.

Spekulowałbym, że problemem jest optymalizacja or -- zwykle skutkuje to nieefektywnym JOIN algorytmy. Jednak być może MySQL jest sprytny w twoim pierwszym przypadku. Ale dodanie IS NULL do zewnętrznego stołu zrzuca go.