Tworzenie indeksu po wstawieniu danych jest bardziej efektywnym sposobem (często zaleca się nawet porzucenie indeksu przed importem wsadowym i ponowne jego utworzenie po imporcie).
Przykład syntetyczny (PostgreSQL 9.1, wolno rozwijająca się maszyna, milion wierszy):
CREATE TABLE test1(id serial, x integer);
INSERT INTO test1(id, x) SELECT x.id, x.id*100 FROM generate_series(1,1000000) AS x(id);
-- Time: 7816.561 ms
CREATE INDEX test1_x ON test1 (x);
-- Time: 4183.614 ms
Wstaw, a następnie utwórz indeks - około 12 sekund
CREATE TABLE test2(id serial, x integer);
CREATE INDEX test2_x ON test2 (x);
-- Time: 2.315 ms
INSERT INTO test2(id, x) SELECT x.id, x.id*100 FROM generate_series(1,1000000) AS x(id);
-- Time: 25399.460 ms
Utwórz indeks, a następnie wstaw - około 25,5 s (ponad dwa razy wolniej)
