MSDN ma dobre wprowadzenie do architektury danych dla wielu dzierżawców .
Na jednym końcu spektrum masz jedną bazę danych na dzierżawcę („nic nie współużytkowane”). „Nic współużytkowane” sprawia, że odzyskiwanie po awarii jest bardzo proste i zapewnia najwyższy stopień izolacji między dzierżawcami. Ale ma również najwyższy średni koszt na najemcę i obsługuje najmniejszą liczbę najemców na serwer.
Na drugim końcu spektrum przechowujesz numer identyfikacyjny najemcy w każdym wierszu każdej udostępnionej tabeli ("wszystko udostępnione"). „Wszystko współdzielone” utrudnia odzyskiwanie po awarii — w przypadku jednego dzierżawcy wystarczy przywrócić tylko niektóre wierszy w każdej wspólnej tabeli — i ma najniższy stopień izolacji. (Źle sformułowane zapytania mogą ujawnić prywatne dane). Ale ma najniższy koszt na dzierżawcę i obsługuje największą liczbę dzierżawców na serwer.
To brzmi tak jak mówisz o jednym schemacie na najemcę. Zwróć szczególną uwagę na uprawnienia (SQL GRANT i COFNIJ sprawozdania. I ZMIANA UPRAWNIEŃ DOMYŚLNYCH .)
