Jaki jest najskuteczniejszy sposób na przetrwanie tysięcy podmiotów?

Musisz użyć wstawek wsadowych.

1. Utwórz interfejs dla niestandardowego repozytorium SomeRepositoryCustom

public interface SomeRepositoryCustom {

    void batchSave(List<Record> records);

}

2. Utwórz implementację SomeRepositoryCustom

@Repository
class SomesRepositoryCustomImpl implements SomeRepositoryCustom {

    private JdbcTemplate template;

    @Autowired
    public SomesRepositoryCustomImpl(JdbcTemplate template) {
        this.template = template;
    }

    @Override
    public void batchSave(List<Record> records) {
        final String sql = "INSERT INTO RECORDS(column_a, column_b) VALUES (?, ?)";

        template.execute(sql, (PreparedStatementCallback<Void>) ps -> {
            for (Record record : records) {
                ps.setString(1, record.getA());
                ps.setString(2, record.getB());
                ps.addBatch();
            }
            ps.executeBatch();
            return null;
        });
    }

}

3. Rozszerz swoje JpaRepository z SomeRepositoryCustom

@Repository
public interface SomeRepository extends JpaRepository, SomeRepositoryCustom {

}

zapisać

someRepository.batchSave(records);

Notatki

Pamiętaj, że nawet jeśli używasz wstawek wsadowych, sterownik bazy danych nie będzie ich używał. Na przykład dla MySQL konieczne jest dodanie parametru rewriteBatchedStatements=true do adresu URL bazy danych. Lepiej więc włączyć logowanie sterownika SQL (nie hibernację), aby wszystko zweryfikować. Może być również przydatny do debugowania kodu sterownika.

Musisz podjąć decyzję o podzieleniu rekordów na pakiety w pętli

    for (Record record : records) { 

    }

Kierowca może to zrobić za Ciebie, więc nie będziesz tego potrzebować. Ale lepiej też to debugować.

PS Nie używaj var wszędzie.