Która składnia łączenia jest lepsza?

Cóż, „lepsze” jest subiektywne. Jest tu trochę stylu. Ale odpowiem na Twoje pytania bezpośrednio.

1. Oba robią to samo
2. Oba są zgodne z ANSI.

3. Problem z pierwszym przykładem polega na tym, że

   • bardzo łatwo jest nieumyślnie wyprowadzić produkt krzyżowy (ponieważ łatwiej jest pominąć kryteria łączenia)

   • trudne staje się również debugowanie kryteriów łączenia, gdy dodajesz coraz więcej tabel do łączenia

   • odkąd składnia sprzężenia zewnętrznego w starym stylu (*=) jest przestarzała (od dawna udokumentowano, że zwraca niepoprawne wyniki), kiedy trzeba wprowadzić sprzężenia zewnętrzne, trzeba mieszać sprzężenia nowego i starego stylu ... po co promować niespójność?

   • chociaż nie jest to dokładnie autorytet w zakresie najlepszych praktyk, Microsoft zaleca wyraźną składnię INNER/OUTER JOIN

   • z tą drugą metodą:

     • używasz spójnej składni łączenia niezależnie od wewnętrznego / zewnętrznego
     • trudniejsze (nie niemożliwe) jest przypadkowe wyprowadzenie iloczynu krzyżowego
     • odizolowanie kryteriów przyłączenia od kryteriów filtrowania może ułatwić debugowanie

Napisałem post, na który wskazał Kevin.