Jeśli tabela ma unikalny indeks klastrowy , "lokalizator wierszy" składa się z kolumn indeksu klastrowego.
Z nieunikalnym indeksem klastrowym , „lokalizator wierszy” składa się z kolumn indeksu klastrowego oraz nowego pola dodawanego przez program SQL Server, aby odwołanie było unikatowe. Nowe pole jest niewidoczne dla użytkowników. Nazywa się „unikalny” i składa się z czterech bajtów.
W tabeli bez indeksu klastrowego (aka sterta), „lokalizator wierszy” to identyfikator RID lub identyfikator wiersza. RID wskazuje na lokalizację fizyczną. Składa się z identyfikatora pliku (ID), numeru strony i numeru wiersza na stronie.
Jedną z praktycznych konsekwencji „lokatora wierszy” jest to, że sensowne jest posiadanie małego klucza podstawowego dla tabeli z wieloma indeksami :) Pełne szczegóły na tej stronie MSDN.
