Każdy znany mi system przechowujący dużą liczbę dużych plików przechowuje je poza bazą danych. Przechowujesz w bazie danych wszystkie dane, których dotyczy zapytanie (tytuł, wykonawca, długość itp.), wraz z częściową ścieżką do pliku. Kiedy nadejdzie czas na pobranie pliku, wyodrębniasz ścieżkę pliku, dołączasz do niego katalog główny pliku (lub adres URL) i zwracasz go.
Tak więc masz kolumnę „lokalizacja” z częściową ścieżką, taką jak „a/b/c/1000”, na którą następnie mapujesz:”http://mójserwer/pliki/a/b/c/1000.mp3 "
Upewnij się, że masz łatwy sposób na skierowanie bazy danych multimediów na inny serwer/katalog, na wypadek, gdybyś potrzebował tego do odzyskania danych. Możesz także potrzebować procedury, która ponownie synchronizuje bazę danych z zawartością archiwum plików.
Ponadto, jeśli zamierzasz mieć tysiące plików multimedialnych, nie przechowuj ich wszystkich w jednym gigantycznym katalogu – jest to wąskie gardło wydajności w niektórych systemach plików. Zamiast tego podziel je na wiele zrównoważonych poddrzew.
