Kluczem jest przyjęcie praktyki wdrażania tylko kodu z systemu kontroli źródła. Nie jestem zaznajomiony z TSF, ale musi implementować koncepcje gałęzi, tagów itp. Pytanie, co wdrożyć, wypada wtedy z tagowania kompilacji i wydania w systemie kontroli źródła.
Dodatkowe wskazówki (dla Oracle):
-
działa najlepiej, jeśli podzielisz specyfikację i treść pakietu na różne pliki, które używają spójnego wzorca pliku dla każdego z nich (np. ".pks" dla specyfikacji pakietu i ".pkb" dla treści pakietu). Jeśli używasz zautomatyzowanego procesu kompilacji, który może przetwarzać wzorce plików, możesz zbudować wszystkie specyfikacje, a następnie ciała. Minimalizuje to również unieważnienia obiektów, jeśli wdrażasz tylko treść pakietu.
-
poświęć czas na skonfigurowanie zautomatyzowanego procesu kompilacji, który jest oparty na wydaniu lub stanie kompilacji systemu kontroli źródła. Jeśli masz nawet umiarkowaną liczbę obiektów kodu db, opłaca się zbudować kod w systemie referencyjnym i porównać go z systemem Qa lub systemem produkcyjnym.
