Obawiam się, że definicja optymistycznej kontroli współbieżności musi być bardzo precyzyjna. W klasycznej definicji Bernsteina, Goodmana i Hadzilacosa optymistyczna kontrola współbieżności umożliwia wątkom „wirtualne” uzyskanie blokad, kontynuowanie aktualizacji, a następnie sprawdzanie naruszenia spójności, gdy transakcja próbuje zatwierdzić. Jeśli wystąpi naruszenie spójności, transakcja jest zmuszana do przerwania i jest przesyłana ponownie. Zgodnie z tą definicją nie jest jasne, w jaki sposób może wystąpić zakleszczenie, ponieważ wątki „nigdy” nie są blokowane w oczekiwaniu na blokadę. Klasyczna definicja optymistycznej kontroli współbieżności nie jest łatwa do praktycznego wdrożenia. Jednak ostatnie prace nad sprzętową pamięcią transakcyjną otwierają pewne możliwości i rzucają pewną perspektywę na ten stary problem.
