Wspólna pamięć podręczna trafień w postgreSQL

shared hit zasadniczo oznacza to, że wartość została już zbuforowana w pamięci głównej komputera i nie było potrzeby jej odczytywania z dysku twardego.

Dostęp do pamięci głównej (RAM) to dużo szybciej niż odczytywanie wartości z dysku twardego. I dlatego zapytanie jest tym szybsze, im więcej ma trafień dotyczących udostępniania.

Zaraz po uruchomieniu Postgresa żadne dane nie są dostępne w pamięci głównej (RAM) i wszystko trzeba odczytać z dysku twardego.

Rozważ ten krok z planu wykonania:

  ->  Seq Scan on products.product_price  (cost=0.00..3210.27 rows=392273 width=0) (actual time=0.053..103.958 rows=392273 loops=1)
        Output: product_id, valid_from, valid_to, price
        Buffers: shared read=2818
        I/O Timings: read=48.382

Część "Bufory:współdzielony odczyt=2818" oznacza, że 2818 bloków (każdy po 8k) musiało zostać odczytanych z dysku twardego (a to zajęło 48ms - mam dysk SSD). Te 2818 bloków było przechowywanych w pamięci podręcznej ("bufory wspólne "), aby następnym razem, gdy są potrzebne, baza danych nie musi ich (ponownie) odczytywać z (powolnego) dysku twardego.

Kiedy ponownie uruchomię to oświadczenie, plan zmieni się na:

  ->  Seq Scan on products.product_price  (cost=0.00..3210.27 rows=392273 width=0) (actual time=0.012..45.690 rows=392273 loops=1)
        Output: product_id, valid_from, valid_to, price
        Buffers: shared hit=2818

Co oznacza, że te 2818 bloków, które poprzednia instrukcja wciąż znajdowała się w pamięci głównej (=RAM), a Postgres nie musiał ich odczytywać z dysku twardego.

„pamięć” zawsze odnosi się do pamięci głównej (RAM) wbudowanej w komputer i bezpośrednio dostępnej dla procesora – w przeciwieństwie do „pamięci zewnętrznej”.

Istnieje kilka prezentacji na temat tego, jak Postgres zarządza współdzielonymi buforami: